"Memleketin tanınmış doğru dürüst işadamları ticaret ve sanayi odalarının haricinde bir grup halinde iktisadi işlerin iyi gitmesi için birleşmeli ve kendi işlerine tercihen bu teşekkülde çalışmalıdırlar." Vehbi Koç, 1965

Tanrı, kendi aczine yenilmiş kullarını tufanla sınamaz; o zaten olması gerekendir. Şairlerse edebiyatın kirpileri oldukları için tufanın kendisine dönüşürler. Halbuki; şair kişi, doğası gereği çıkarcı değil, çıkarımcıdır. Bu yüzden bir ifadeyi oluştururken, feragatı seçer ya da çıkarım için başvurduğu israf edebîdir; ki çoğu zaman dili teslim alır. Bunu başaran şair, "ÜSTÜN" addedilir. Oysa, unutulur, maalesef ki; tam burada itiraf gerekir. Şiir, sözcükleri sömürme sanatıdır.