Tanrı, kendi aczine yenilmiş kullarını tufanla sınamaz; o zaten olması gerekendir.
Şairlerse edebiyatın kirpileri oldukları için tufanın kendisine dönüşürler.
Halbuki; şair kişi, doğası gereği çıkarcı değil, çıkarımcıdır. Bu yüzden bir ifadeyi oluştururken, feragatı seçer ya da çıkarım için başvurduğu israf edebîdir; ki çoğu zaman dili teslim alır.
Bunu başaran şair, "ÜSTÜN" addedilir. Oysa, unutulur, maalesef ki; tam burada itiraf gerekir.
Şiir, sözcükleri sömürme sanatıdır.