Türkiyede sosyal bilimlerin usta hocalarından Hasan Ünal Nalbantoğlu, sosyal teorinin sapaklı yollarının bilgisinden öte, asıl, eleştirel düşünce tutkusunu ve özenini öğretir. Onun metinlerindeki ince kavram ve dil işçiliği, düşüncenin araçsallaştırılmasına ve yüzeyselleşmeye karşı bir uyarıdır. Nalbantoğlunun Arayışlar derlemesi, sosyal teoriyle, kültür endüstrisiyle, bilimle ilgili meselelerin ana yollarında seyrediyordu. Elinizdeki derlemede de bu ilgiler eksik değil; sözgelimi sivil toplum, kamu alanı

Hasan Ünal Nalbantoğlunun dili, bilhassa kavramları karşılamadaki ve açmadaki titizliği, başlı başına bir sosyal bilim tecrübesidir: Kitschleşmeye razı gelmeyen bir düşünsel özenin ve tutkunun örneği. Bilimcilik oynamak yerine bilgi üretme Aslında bu sözleri özetleyebilir, Hasan Ünal Nalbantoğlunun Arayışını. Kültür endüstrisi çağında kültürün, bilimin, üniversitenin geçirdiği dönüşümün eleştirisi ve alternatif arayışı, kitapta bir araya getirilen yazılara istikametini ve enerjisini veriyor. Bu yazılarda bi

Modern Çağ: Sibernetik bir içe kapanışı ve çöküşü sergileyen teknik/bilimsel, huzursuz bir tarih dönemi. Martin Heidegger: Bilimlerin söylemi dışında, modern çağın görüngüleri yerine özünü düşünmeyi yaşam boyu bir uğraşa dönüştüren, kimilerine göre "Batı´nın son düşünürü". Bilimle teknolojinin güdümünde, ´öznelliğin´ egemenliği altında ve sürekli enformasyon akışı içindeki bir dünyada felsefenin artık kendini tamamladığı, modern sanattan beklenen kurtarıcılık görevinin de sona erdiği söylenebilir mi?