"Günlerin İzi" hayatın müşahedesidir. Şahit olduklarımız olamadıklarımızdan, yazdıklarımız yazamadıklarımızdan oldukça azdır. Her kalem sahibi, yazdıklarının bir gün karşılığını bulur. Bireyden topluma, toplumdan devlete, devletten ümmete bir sorumluluk olduğu kadar; hayatı, kâinatı, âlemleri, iki dünyayı var eden Allah'a (cc) karşı bir kulluk bilinciyle tuttum bu notları. Günlerin, ayların, yılların izi olarak bir tat versin, duruş ortaya koysun, bir ahenk oluştursun, bir ses bıraksın ve bir dua olsun ist

"Beyaz haberlerim var kardeşlerim" diyerek sürdürdü şiirlerini Cahit Zarifoğlu. Şiire başladığında gördü kalabalıkları ve "Hamle" dediler hep birlikte bir aradayken. Yekindiler yerlerinden birbirlerine tutunarak, bir ömürlük evlek tutup insan merkezinde gövdelerini koydular "İte çakala karşı". "Yedi adam biri bir gün bir aşk gördü; gereğini belledi, ölüm girse koynuna Ayırmaz aşkı yanından" Böyle sürdü Anadolu yiğidi tarlasını, ekip biçti çiftini çubuğunu. Mesele, yârin kapısında onurla, erinçle ve ima

''Bir mektubunda yaşamı boyunca karşısına çıkan en güzel deneyimin, bir gün sabahın ilk saatlerinde güneş yükseliyorken parıldayan silahlarıyla uygun adım yürüyen ve ayaklarını uyumlu şekilde yere vuran bir tabur asker olduğunu söylemiş. Bu kadar güzel bir sahneyi daha önce hiç görmemiştim, askerlerin ve botlarının geçiş sırasında yaptığı müzikten daha güzel bir müzikte duymadım'' diyen Nietzsche'nin yerini, ''Sır Mektupları''ndaki sade ama derin anlatımı ile kelimelerin kalbine üflediği masumiyet ve içtenl

Dostlukların anlamını bir kez daha sorgulamam gerekiyor. Dostluğun gücü nedir? Bedeli nedir?. Şimdi düşünüyorum da, bir zamanlar biz birbirimize hiçbir şey sormadan peki derdik. Yola düşerdik. Neden, niçin, nereye, ne zaman diye hiçbir soru sormazdık. Ne oldu şimdi bize? Haydi, kalk gidiyoruz? Nereye diye hemen sormaya başladık. Arkasından türlü türlü mazeretlerle gidilecek olan yere gitmedik. Gerçekten ne oldu bize? Bu tür dostluklar kurulamaz mı? Kurulur elbette. Öyleyse önce kendin başla. Kendinden başla

Garip, Bizlere emanet olarak bırakılmış olan bir medeniyetin sözlü ya da yazılı eserlerini yaşarken oluşturmaktayız. Edebin muhafaza ettiği dil ile medeniyet kuruyorsunuz. İnançla, medeniyet inşa ediyorsunuz. Bunları yaparken bütün insanlık adına şiire, denemeye, yazıya kalem oynatıyorsunuz. O nedenle yazarlık sorumluluk ister diyor. Sonra, Her insanın hayatı mükemmel bir eserdir. Bireyin farkında olarak bu hayatı yaşaması, bir medeniyet ülküsü içerisinde eserine sahip çıkması icap eder. Köklü bir uygarlığ