Mutluluk ülkesine giden bütün trenler Son yolcusunu benden önce almışlar. Ben son durağa son tren gittikten sonra varanım. Bekliyorum. Karlarla kaplı hayatımda, etrafımdaki her şey buz tutarken, Ben kardelen olmayı başarabilir miyim? Hiç bilmiyorum. Hep hayatın siyah rengidir kader, neden mutlu günler kaderden değil? Ölen bir yakınımızı düşünelim. Onunla hiç mutsuz gün geçirmemiş Gibi, hep iyi şeyleri hatırlayıp güzel günleri anarız. O zaman çok geç değil, öldürün hayatı içinizde. Güzel günleri hatırlama