Bu yaşadığımız dünya bize ait değil; burada misafiriz. Madem öyleyse neden bu kadar korku içinde tüketiyoruz kendimizi? Bize verilen nefes alma hakkını, en iyi şekilde kullanmadan hızlıca tüketiyoruz. Neden hep başkalarına bakarak, dinleyerek, korkarak, biat ederek, suçlayarak, konuşmadan "şans'mı var bende?"lerle kendimize kocaman aşılmaz dağlar yaratıyoruz? Ya da neden ego denen kendimizi koruma duygumuza köle oluyoruz? O sadece bizim iyiliğimize çalışmak için varken, kötülük için eğitiyoruz. İçimizdeki s