Erden Bolerden, ilk romanı Sürgün Ruhlar Senfonisi'nde plazalarda robota dönmüş bireyin çıldırışını anlatmıştı. Çöp Ev'de ise bir ailenin cehennemine dalıyor ve çöpe dönüşen hayatların dramını sarsıcı bir dille anlatıyor. Mahalleye döndüm, izlerimi bıraka bıraka. Kendimi çiğneyip kendimi yutmuştum. Ne çeki düzen verecek aklım ne de kendime duyuracak bir harfim kalmıştı. Sağa dönüş yok tabelasının önüne çıktım. Karşı sokağa girdim ve girdiğim gibi evim karşımdaydı. Alt komşulu, sokak manzaralı, anneli, babal

Erden Bolerden, plaza cehennemlerinde çırpınıp duranlardan birinin, Salih'in dramını anlatıyor. Salih'in acımasız iş yaşamında bir robota dönüşmemek için verdiği mücadele onu, egoizm ve acımasızlıkla dolu bu dünyada bir Kafka karakteri kadar ilginç hale getiriyor. Sürgün Ruhlar Senfonisi, "Bu dünya bir cehennem," diyenlerin asla unutamayacakları bir roman. "Cam kapıları yusyuvarlak kolçaklarından ittirmemle birlikte şirketin atmosferi dalga dalga suratıma hücum etti. Yüreğim ağzımda atıyordu. Karolarla dö