Hikmeti yitiren hayat, bayatlar, solar. Hakikati yitiren hayatsa, insanı yalnızca ağlarına bağlar, soldurur. İlim, hakikatin ‘söz’ hâlidir. İrfan, hakikatin ‘göz’ (kalp gözü) hâlidir. Hikmetse hakikatin öz hâli. İlim, ‘çağrı’dır: İlâhî çağrı. İrfan, ‘çağ’dır: Nebevî çağ. Hikmet’se, çağlayandır: İlâhî ‘çağrı’yla buluşan, nebevî ‘çağ’la oluşan insanın, hakikati çağlayana dönüştürme çabası. İlim, ‘söz’ü zenginleştirir. İrfan, ‘göz’ü derinleştirir. Hikmet’se, ‘öz’ü gürleştirir. İlim, ‘ribat’tır: Hakikate bağlan

“İslam dünyasının yaşadığı iki medeniyet krizi var: Birincisi, 9 ve 10 yüzyıllarda belirgin bir şekilde başlayıp 12 ve 13 yüzyıllarda zirve noktasına ulaştı. Doğu cephesinde Moğol istilası ve Bağdat’ın düşüşü, Batı cephesinde ise Kurtuba’nın düşüşüyle birlikte İslam tarihinin o zamana kadarki en büyük krizi yaşandı. Haçlı ve Moğol saldırılarında bir şeyimiz hariç her şeyimizi yitirdik. Bu tür kriz, İslam medeniyetini fiilen tarumar etti ama inancımızı, akidemizi sarsmayı başaramadı. Kendimize olan güveni hi

Üretkenlik hızına ürün seviyesine hakkı olan değeri vermek için üretim ilişkileri tarihini Alt Komünal Evre Anti-komünal Evre Üst Komünal Evre diye sınıflandırmak ve bunun keyfi olmadığını gerçeklik olduğunu ve kimi şeylerin anlaşılabilmesi/saptanabilmesi için bu yaklaşımın gerekli olduğunu kabul etmek gerekir.