Orada, yukarıda. O, çok uzak yerde. Yıldızlar, bulutlarında gerisinde, tanrıyı hayal ettiğimiz yerdeydi. Bulutların arkasında yıldızların asılı durması, onları görmesem de var olduklarını bilmek bana huzur veriyordu. Elbiselerimi çıkartmadan yatağa girdim. Yorganı vücuduma doğru çektiğimde yorgana sinen tenimin kokusu bana yabancı geldi. Tıpkı sesim ve pencereye yansıyan yüzüm gibi. İnsanın kendi sesi kendisine yabancı geliyordu, kokusunu ise alamıyordu. Çoğu zaman içimde olanları, aklımdan geçebilecekleri de bilmiyordum. En çok yabancı olduğum yoksa yine kendim miydim?