"kanatlarımız kıyıldı gül kokuları inerken sabahlara fil izlerinden geçtik yanlış anlatıldık çocuklarına efendim sadece açlığına düşmandık biz onların ezilecek başımızla düşündük kara taşı kara elde tutanların geçtik arasından yaftaların yalanların bir miş-li geçmiş olup... geçtik efendim, Türkiye..."

Nereye Kaç Yıldız Düştü Bilmiyorlar / Ancak Bilseler De Bilmeseler De Bir Şeyler Olacak Uykularını Kaçıracak Bir Şeyler... Duyguların Dalgalarında Görünüp Yiten Esin Dip Dalgalarına İniyor Usun Belleğin Işıkları Farıyor Yitik Açılarımıza Atlasın Gözü Yok Ki Ağlasın Kötü Yazılmışsa Kıyısına Hayat

"uzağın tozuydu yakının kirpiklerinde aklı sönen ateş meşeyi tüketen alevin dansı bitişin görkemiydi yakını kazıdıkça büyüdü dirim ney sesine dönüştü tirşe sevi" Nevruz Uğur, yaşarken "usta" olarak anılmamak pahasına mutfaktan inatla ve tabii ki cesaretle çıkmak istemediğini, arayışına devam edeceğini bir kez daha gösteriyor bize. Uzağın Tozları, zekice süren bu arayıştan çıkan ve belki de artık şairi tarafından bir daha dönülmeyecek çok kapılı ama bütünlüklü bir eser. Şiirde yoldan çıkmak isteyenlere şidd

?demir uyur derin etinde taşın toprağın damarında çalışır mineral hıçkırır banliyö çöplüklerinde Medineler karyeler iner cebellerin tarihinden savaş öyküleri kalır söylenlerden kanatları arzın dipte açılır yanlış bi tecellidir yakılır su dağları" Su Dağları'nı keyifle ve dizelerin altını çize çize okuyacaksınız. İmgesel şiiri boğmuyor okuyanı. Nefes alıp veriyorsunuz: ?göğün sırtını öpüyorum ağzım güneş topluyor" derken şair...