"Bir çocuk için anne, Tanrı'nın yeryüzündeki yansımasıdır. Tanrı eğer isteseydi, çocukları yumurta kabuğunun içinde de dünyaya gönderirdi. Ama öyle yapmadı. Ona bir kadın verdi ki daha çok sevilsin, daha çok kollansın, daha özenli büyüsün diye. Anne tanrının elidir. İnsana onunla uzanır. Onunla dokunur. Doğurmak da yetmez Şeyma. Annelik hissetmektir. Ben seni yıllarca hissettim. Tıpkı şimdi Deniz'i hissettiğim gibi." Doğurmak fiziksel bir acıdır... Geçer! Anne olmak ise, ruha işleyen bir eylemdir... Ç

Artık bir benin olmadığını, olan ve bir çocuktan kalan bu cesedin başkalarına ait olduğunu ve bedenim ve ruhum üzerinde ne isterlerse yapabileceklerini sanırım korkunç çaresizlikten, sahipsizlikten kabul ediyorum. Önce beynimde bir şimşek gibi çakan bu düşünceye karşı geliyorum. Kendimde bir hata olduğunu düşünüyorum. Ama vakit ilerledikçe, gözlerim karanlığa alışıp içindekilerle birlikte düşünceleri de seçtikçe, olanları düşündükçe hatalı olmadığım kanısına varıyorum. Bunu çok iyi hatırlıyorum. İşte o and

Anlaşılmak istiyordum, teselli istiyordum. Sevgi, saygı, itina, güven, beni saracak bir kol, nefesime karışacak insan nefesi. Bedenimle değil, beyn­imle oynaşacak bir eş. Simetrinin diğer tarafını. Siyahla beyazın mükemmel uyumunu. Âdemle Havvadan gelen sihirli mirası. Bir kadındım, daha kırılgan, daha naif, daha güçsüzdüm. Yaralıydım. Çocukluğumdan beri yaralıydım. Çabuk yoruluyordum, çabuk üzül­üyordum, çabuk inciniyordum. Ben bir kadındım. Bütün bunları toplayacak, sarıp sarmalayacak, yaralarımı dağlayac