18. yüzyılın sonunda yazılan ve müellifinin ismiyle anılan Tezkire-i Silahdâr-zâde 17. yüzyılda Kaf-zâde Fâizî ile başlayan antolojik tezkire geleneğinin devamı niteliğindedir. Silahdâr-zâde Mehmed Efendi tarafından milâdî 1790 yılında kaleme alınan eser, klâsik Türk şiirinin yaklaşık 71 yıllık bir dönemine ait şâir ve şiirleri ihtiva etmektedir. Tezkirede, yaklaşık olarak ölüm tarihleri 1752 ile 1823 yılları arasında değişen 125 şairin kısa hâl tercümeleri ile birlikte şiirlerinden örnekler yer almaktadır.

Şair tezkireleri İslam ve Osmanlı biyografya geleneği içinde oldukça önemli bir yer tutar. Günümüze değin Türkçe şair biyografileri üzerine oldukça verimli ve değerli çalışmalar yapılmış, eleştirel edisyonlar yayımlanmış ve bu metinlerden yola çıkılarak nitelikli çalışmalar üretilmiştir. Türk Edebiyatının ilk tezkiresi Ali Şir Nevâî'nin Mecâlisü'n-Nefâis (1491) ve Anadolu sahasının ilk tezkiresi Sehî Bey'in Heşt Behişt (1538) adlı tezkirelerinden başlayarak on dokuzuncu yüzyılda Fatin'in Hâtimetü'l-Eş'âr'ın