Sevdiği kız yaralıdır, bir hayvan pençesiyle deşmiştir onun ruhunu. Nazan'ın "tecavüz" sözü, her nefes alışında kalbinin derinliklerine bir balyoz gibi inmektedir. "Zavallı Nihan..." diye inler. Nefes almakta zorlanır, dış kapıyı açar, hava kararmıştır. Ege'den gelen denizin kokusunu ciğerlerine doldurur. Gözü, okulunun olduğu istikamete çevrilir. İçinden bir ses, sürekli bir düşünceyi tekrarlamaya başlar, "Sen bir öğretmensin... Sen bir öğretmensin." Kapıyı şiddetle kapatır, üst kata doğru baka

Devrim, Müjgan'ı sıkıca sarar, tutkuyla öpüşürler, gözyaşları birbirine karışır. Müjgan sendeler, nefes almakta zorlanır. Devrim onu kucaklar, denizi gören minik balkondaki şezlonga oturtur, önünde diz çöker, başını kaldırır, mavi gözleri Müjgan'ın gözlerindedir. Ellerini kavrar. "Sevgi sabırlıdır, şefkatlidir, sevgi kıskanmaz, övünmez, böbürlenmez. Evet ayaklarım, kollarım, bedenim çok uzaklardaydı ama bunlar..." Kafasını kalbini gösterir. "Daima buradaydı ve o burada olmayanlar, kafam, ayaklarım, yüzüm,