Ayinden sonra, ellerimin kirini yüzüne sürmeğe başladığım dünyada bir oyuncu eksik. Ne yöne gideceğime karar verdiğim saat çoktan göçmenleri uğurlamış ve o tiksinç, kurtlu aynaya tekrar bakmaya yönelmişim. Yönelmişim, diyorum, çünkü bu durumdan bihaberim Bay Larva! Seni ipe götüren o hisse ulaştığımda o merdivenleri tekrar inmeye başlayacağım. Ölmüşsün, neden ağlamam gerektiği hakkında hiçbir fikrim yok. Ölüm ve yaş, tabut ve toprak, orman ve mermer üşütüyor hep. Evimi özlüyorum, özlüyor musun? Beni diplerd

Sirke gidelim, belki bir fil görürüz. Dudağında ayet çatlamış bir ip cambazı. Belki Filin Kanatları yok Ama Onu hayalleriyle uçururuz.

Hasta olduğumu anladığımda bunu kimsenin bilmemesi gerektiğini, kimseye söylememem gerektiğini, gülmemim şart olduğunu, normal davranmaya çalışmam gerektiğini... Kazıdım kafama. Bir şeyler daha; saksıdaki çiçek su ister, pencere kenarına ufaltılmış ekmek taneleri bırakmalıyım, yolda arabası bozulan adama yardımcı olmalıyım, çocuklara şeker vermeliyim, yere çöp atmamalıyım, insanları kırmamalıyım ve elimin yetiştiği her yere yardım etmeliyim. Ki; Hastalığım beni yarı yolda bıraktığında, yani öldüğümde küçük