Doğalı üç ay olmuş bir bebeğin, hayatını seçme hakkının ne kadar olabildiği de bir gerçeği yansıtıyor aslında.
Kaderine terk edilip, kurallar doğrultusunda yaşam mücadelesi veren o çocukların hiçbiri oranın resmi çocuğu değildi. Bu durumu onlar seçmedi. Seçmedikleri gibi habersiz girdikleri süreçte, iç dünyalarından birçok kayıplar vererek, sonunda dolduramayacağı boşluklarıyla zamanı geldiğinde, hepsinin gelip geçici olduğu bir yerdi.
Asıl utanması gereken varsa, o da, dünyaya getirdikleri çocuklarını terk ettikleri dört duvar arkasında unutanlar ile çocukların, neler yaşadığını bilmeden, onlara ön yargıyla yaklaşanlardı.
Çünkü yaşadıkları süreçte verdiği kayıplar sonucunda, ne, o hayatlarında oluşan boşlukları doldurabildiler ne de o boşluklardan kurtulabildiler.