Alara'nın tek rahat olduğu yer, Papatyaların eviyken oranın da ümitsiz bir sevgi nedeniyle bir anlamı kalmamıştı. Kendi evlerindeki odasına çekildiğinde yaşamının bütün gecelerinin karanlığını yanına alıyordu. Yalnızdı.

Duygularını paylaşabileceği hiç kimse yoktu, yıllardır örülen ağının içinde dolanmaktan başka yapabileceği hiçbir şey bulamıyordu.

Dertlerini yıllarca hep kendisine saklamış, çocukluğunu arkadaşsız geçirip en gereksinim duyduğu an Papatya ile tanışmıştı. Papatya ile dertleşmesinin, yaşamında böylesine önemli bir yer tutacağını tahmin edemezdi.