Kirli bir tavan, cırtlak bir insan sesi, kapalı perdeler, ayakta duran bir anne, yorgandan çıkmış bir bacak, cırtlak ses, annem, cırtlak ses annemin, bacak benim. Tavanda avize sallanıyor. Nusret kalk.Ses annemden. Küçük bir zelzele anı. Yorgan annemin eline geçti. Bütün vücudum teşhirde. Kapanıyorum. Kalktım anne, kalktım. Hâlâ kapalıyız. Kirli bir külot yorgansız nasıl saklanır? Kahvaltı hazır. Bir kapı çarpması. Bacaklarım halsiz. Babam zengin, her gece bir kamyon deviriyorum. Cenabet cenabet ayaklanıyorum. Allah'la aramızda bu kamyonlar var.


Bir gecekondu mahallesi, meydanda bir bakkal. Evler ufak, yokyoksul, gelen geçen karışıyor havadaki dumana, buluta... Yağmur yağsa kirleri kabartıyor... Zamanın arzuları, yüreğe dar geliyor... Yürü oğlum, yürü kızım, geçecek hepsi... Geçmiyor...

Mustafa Yurthan, yeni yazar. Varoş ilk roman... Dünya dönüyor, ay usul usul yükseliyor, kitaplar böyle yazıyor.