Bulutlar puslu havanın içine sızmış, yeryüzünün kalkanı toprağa ulaşmıştı Aydınlığın nöbetini devralan kötülüğe gebe bir karanlık sarıyordu dört bir yanı... Artık varsa yoksa hiçbir yere sığdıramayacağı, içinden buram buram taşacak nefretiydi Karanlığın sonsuzluğuna dokunan gözleri, ilk defa karanlıktan güçlü olduğunu söylüyordu ona İlk defa her neredeyse, ortaya çıkmayan bir mağlubiyetin esiri olmadığını haykırıyordu kulakları İlk defa onun yanında olmayan gözyaşları, ona yaklaşmış tutuyordu kendini İlk defa derin sessizliğe sıkışmış koyu karanlık ışıldıyordu yüzüne... Daha var olmamış bir şerefsizliğin içinde kalmasına üzülen her şey, gülümsüyordu ona!
Bir genç kız için kader ağlarını örmeye, beklenmedik olaylar ilginç tesadüfler hayatını şekillendirmeye başlarsa
Kitap İnsanlığın elinde, umuttan daha büyük bir hediye var mı? Sorusunu sorduruyor.