İslam gibi, üzerinde çokça araştırmalar yapılmış, genellikle yanlış anlaşılmış ve bazen de din tarihçileri
tarafından son derece iptidaî bir din olmakla suçlanmış bir dinin farklı yönlerine dair genel bir bakış
sunmak zor görünebilir. Bununla beraber, son yıllarda İslam'la ilgili bilimsel çalışmalar pek çok insanı
kendisine çekmektedir. Bu çalışmalar, İslam dünyasındakiler kadar, Müslüman nüfusun gittikçe arttığı
diğer bölgelerdeki siyasi gelişmeler tarafından da motive edilen çalışmalardır. Bu siyasi ve sosyolojik
çalışmaların çoğunun, İslam’ın “manevi” değerleriyle çok az ilgili olduğunu belirtmeye gerek yoktur;
bunun yerine bu çalışmalar, dinî otorite sorunlarından, çocukların Orta Çağ İslam toplumundaki
konumlarına; Müslümanların Batı eğitim sistemine verdikleri cevaplardan, sufilerin değişen rolüne;
Müslümanlığı seçme nedenlerinden, Kur’an’da biyosferin formasyon ve fonksiyonuna değin insan
hakları ve bunların modern dünyada uygulanması meseleleriyle ilgilidir.
Buna karşın Annemarie Schimmel, bu etkileyici eserinde İslam’ın bâtınî yönleri üzerinde durmaya,
Kur’an’ın ifadesiyle, sonsuz çeşitlilikleriyle Tek Gerçeğe delâlet eden işaret ya da “ayet”lerin bir
kısmını çözümlemeye çalışmaktadır.