Adı önce Nurcihan, sonra Nur ve Ketaki, daha sonra Cihan anneydi. Nurcihan, Nur ve Ketaki'yi unutalı yıllar olmuştu. Şimdi, sadece Cihan anne... Yaşının nereye yanaştığını bilmeyen Cihan anne, şimdiki yaşamını yıllar önceki özgür düşüncesinin hatası olarak görüyordu. Yaşadığı her günü ardında bırakırken, pişmanlıklarını titizlikle biriktirdiğinin farkında değildi. Son yıllarında gençlik günlerindeki kararlarının çengeline takılı kaldığını anladığındaysa vakit çok geçti. Cihan anne farkında olmadığı koşullanmanın vazgeçilemeyecek bir aşk olduğunu hissetmeye başladığında daha çocuktu. Bu aşka çocuk sayılacak yaşından beri tutkundu. Bu tutkunluğunu uzun yıllar net kararlarıyla besledi. Vazgeçilemeyen tutkularının yaşamındaki karşılığının farkında değildi. Beklemediği bir an mutsuzluğu başında dikili kaldı. Hem de, "her şey ne güzel başladı" derken... Şimdi, yıllardan beri geçmişini zihnine süpürüp geldiği yalnızlığında, önünde birikenler sadece karmaşası olmayan anılarıydı.