Ankaralı Yuda Leon Bahar...
Şiire tutkundu, tek bir şiir yazamadı. Iskalanmış bir
hedef, kaybedilmiş bir mevzi oldu şiir ona.
Yıllarca adını bir muharrir olarak görmek istedi;
bıkmadan usanmadan gazete idarehanelerine yazılar
gönderdi. Ona tek sütun bahşetmeyen gazeteler, borcunu
ödemeyenlerin listesine adını yazdılar.
Hep iyi bir tüccar olmaya gayret etti, ne var ki dürüst
bir tüccar olduğunu ispatlamak için Aşkale yollarına
düşmek mecburiyetinde bırakıldı.
Vatanına tutkuyla bağlıydı, vatan haini muamelesi
gördü.
Bu topraklar Leon Bahar ve onun gibilerin kıymetini
bilemedi... Bilemediği gibi onlara yaşattıklarıyla ne
yüzleşti ne de onlardan özür diledi.
Leon Bahar'ın 44 yıllık kısacık ömrü meramını
anlatmasına müsaade etmedi. Ömrü vefa etseydi gerçek
vatanseverliğin dinle, ırkla, zenginlikle değil, yürekle
olduğunu anlatmanın bir yolunu bulurdu belki.
Dağına, taşına, insanına âşık olduğu kendi topraklarında
yabancı sayıldığına aldırmadan, küsmeden yazardı...
Adaleti en başa yazardı. "Herkes için, her daim adalet"
derdi.
Sonra aşkı yazardı. Şüphesiz en çok aşkı yazardı.