Mevlâna, Aşk; acıyı, tatlıya, toprağın tozunu altına, kederi neşeye, ağrıyı şifaya, hapishaneyi gül bahçesine, hastalığı nimete, kahırı rahmete çevirir diyor Divan-ı Kebirinde.
Irkı, dini, dili, coğrafyası, mensubiyeti ne olursa olsun karşılıklı aşk; sınırları ortadan kaldırır, inancı yumuşatır, dili anlaşılır kılar, uzakları yakın eder.
Bu romanda; Müslüman bir Türk genci ile, bir Hristiyan Rum kızının sade, nahif, samimi, saf, güzel aşkları ve karşılaştıkları zorlukları konu ediniyor.