Ordu-Siyaset ilişkisi, Türkiye siyasetinin ?ağırlıklı" bir özgül alanı.
Kurtuluş Kayalı, bu alanda ve ilişkide Cumhuriyet'in kuruluşundan 12
Mart sonrasına dek yaşanan gelişmeleri, asker-sivil aydınlar ile halk
arasındaki kopukluk açısından irdeliyor. Halk kitlelerinin Tanzimat
döneminden beri sürdüregeldikleri ?gizil" muhalefetle, asker ve sivil
aydınların tahakkümcü tutumuna -gecikmiş ve dolaylı da olsa- tepki
göstermelerini bir gelenek olarak yorumluyor. Bu ?gizil" mücadeleyi
esas alarak, ordu-siyaset ilişkilerindeki ve anti-demokratik güçlerle
demokratik eğilimler arasındaki yüzyıllık çekişmede bazı süreklilikler
tesbit ediyor. Kayalı'nın tahlilleri, özellikle 1960 sonrasında Türk
siyasî hayatının şekillenmesini kavrama bakımından yol gösterici
gözlemler ve ilginç iddialar ortaya çıkarıyor. ?Sol"un yelpazedeki
yerinin saptanması, AP ve CHP'nin aydın-halk ilişkisindeki konumları
bakımından geçirdikleri köklü dönüşümlere dair yorumlar, günümüz
açısından da ilginç ve düşündürücü. Kayalı'nın kitabı, Türkiye'de
siyasetin biçimlenmesinde son derece etkili bir alan olan ordu-siyaset
ilişkilerine hem resmî hem de yerleşik muhalif yaklaşımlardan farklı
bir bakış açısı sunuyor..