Bilincin gelip gittiği bir an, uzun bir zaman. Hafızam benimle oyun oynuyor. Ormanda aç bir kurt, karda oynaşan iki tilki, bir türlü kış uykusuna geçemeyen huysuz bir ayı, akşamdan kalma külleri karıştıran iki yaban domuzu. Dün, kayıp olan dün, bitmeyecek olan bugün ve varacağım kuşkulu olan yarın.

Evvelki gün geçirdiğim bir trafik kazasında, yer ile koltuk arasında üzerime çöken ağırlığın altında nefes alamaz durumdayken, küçük bir kızın önemsiz gövdemin arkasına sığınarak hayata tutunduğuna tanık oldum. Benim de şansım yaver gitmişti. Onlarca ölünün içinde sağ kolumdan geçirdiğim önemsiz bir sinir felci ile kurtulmuştum. Sonra ayağı dizinden kopmuş bir kazazede ile birlikte, içine kan ve ölüm kokusunun sindiği bakımsız bir ambulansla hastaneye kaldırılmıştık.

Şansım hala yaver gidiyor olsa gerek ki, kendisini hastane görevlisi olarak tanıtan iki sivil polis tarafından yakınlarımla bağlantı kurmam bahanesiyle hastaneden kaçırılmıştım. Artık ölüsü de, dirisi de kayıp biri olmuştum. Yakınlarım, ölülerin içinden ölümü ve dirilerin içinden de dirimi arıyorlardı...