Annemin dilinden 'memleket' lafı hiç düşmedi, hâlâ da öyle. Hep Türkçe türküler söyler evde. Ben de bir gün anamın memleketi Dereköy'e gideceğim. Annemin su içtiği çeşmeden su içeceğim. Köyün ortasından geçen dereye ayaklarımı sokacağım. Bir evin kapısını çalıp karşıma çıkan Türk'e 'Ben komşunuz Niko. Annem Fotini bu köyde doğdu. Hep buraları anlattı. Ben onun anlattıklarıyla büyüdüm komşu.' diyeceğim. Ve şöyle bitireceğim sözümü: 'Yap bana bir kahve komşu. Biz kardeşiz, hem de yas kardeşi'