Mihail Nuaymenin yetmiş yaşlarında kaleme almış olduğu bu eser, Nuaymenin başyapıtıdır. Nuaymenin satırları bazen açıkça bazen de üstü kapalı olarak insanın Sevgiliye olan özlemini dile getirir. Sevgiliye Özlem insanı insana ve insanı Tanrıya kavuşturur. Egoyu gündelik kaygılarından sıyırıp özüne döndürmek, insanı ayık ve saf hâliyle ilahî fıtratına kavuşturmak demektir.

Çarpıcı aforizmalar ve betimlemeler içeren eserde Mirdâd, Nuh Tufanını canlı tutmak için inşa edilen Gemi Evini gözetmekle görevli dokuz arkadaşı eğitecek olan Esrarengiz Ziyaretçi olarak karşımıza çıkıyor. Bölünmüş benliklerini nasıl aşacaklarını ve içlerindeki kusursuz dengeyi nasıl bulacaklarını öğrenen kahramanlarımız, Mirdâdın gemisiyle dünyaya açılmaya hazır hâle geliyor ve cenneti yeryüzüne indiriyorlar.

İnsanları yönetmek istiyorsanız, önce kendinizi yönetmeyi öğrenin ve insanların derinliklerine inin! diyen Mirdâd, gerçek sevgi, gerçek mutluluk, kurtuluşa özlem, aydınlık, karanlık gibi meseleleri irdeliyor ve insanın ufkunu açarak derin ve sessiz düşünmesini sağlıyor.