Hey! Ne oldu öyle? Nereye gidiyorsun? Beğenmedin mi bizi? Oysa sana anlatacak o kadar çok şeyimiz var ki, destanlar yazılır üzerine. Bu kadar acıyı birilerinin dinlemesi gerekiyor. En azından gel, sen dinle bizi biraz. Hiçbiriniz dinlemiyor bizi. Nedir bu kadar ağacı bir araya getiren de hep beraber bir orman kütlesi oluşturmuşlar bile demiyorsunuz? Ne acılar yaşıyoruz bir bilsen. Bir bilsen ki her gün onlarca yüzlerce dostunu kaybetmenin verdiği acıyı saklayacak yerimin kalmadığını. Oysa biliyoruz ki “Umut zamanda gizlidir. Umutlar da kitaplara, aslında bizim içimize yazılır tıpkı acılar, neşeler ve diğer duygular gibi ve zamanı bekleriz hep beraber umutların ortaya çıkması için.”