Dünya var olduğundan bu yana insanlar farklı inanç ve yaşam şekillerine sahip olmuştur. Farklılıklar
insanoğlunun ufkunu açmış ve dünya değişerek gelişmiştir. Ancak farklı siyasi, ekonomik ve sosyal nedenlerle
insanlar birbirlerinin üzerinde tahakküm kurarak diğerinin yaşam alanına müdahale etmişler ve diğerini
ötekileştirerek güç devşirmeye çalışmışlardır.
Uluslararası İlişkiler ve Siyaset Bilimi Uzmanı Mehmet Şahin özellikle Türk siyasetinin yaşadığı çok önemli
çıkmazları ve uluslararası krizlerin yansımalarını bu zamana kadar incelenememiş bir bakış açısıyla irdelemektedir.
Şahin, bu çalışmanın amacını Devletlerin İslamofobi üzerinden oluşturdukları politikalar ve bu durumun toplumlar
arası ayrımcılığı tetiklemesi üzerine kurmuştur. Çalışmanın özelinde İslamofobi'ye karşı uluslararası kültürel
çalışmaların ön yargıları kırmada pozitif katkısı ortaya koyulacaktır.
Şahin'in ortaya koyduğu bu çalışma sayesinde; Avrupa'da özellikle 90'lardan sonra Komünizmin zayıflamasıyla
yükselen İslam karşıtlığının 11 Eylül saldırılarıyla terör argümanı da kullanılarak artış gösterdiği, bu konuda yapılan
raporların Müslümanlara karşı Avrupa'nın birçok ülkesinde siyasetten sosyal alana kadar farklı alanlarda ayrımcılık
ve saldırganlığın var olduğunu, medyanın kullandığı dilin ise olayların istenildiği şekilde ortaya koyulmasında
doğrudan etkili olabildiği gözler önüne serilecektir.
Irkçılık, etnosantrizm, anti-semitizm, İslamofobi ve yabancı düşmanlığı Avrupa'da yükselişini sürdürmektedir.
Diplomasinin Gelişimi, Çin'in Yükselişi, Orta Doğu Çıkmazı ve Ege-Akdeniz Krizlerine de değinen Şahin'e göre bu
kavramlar; göçmenlerin, mültecilerin, diğer Avrupalı olmayan azınlıkların insan hakları üzerinde ayrıca Avrupalı
ulus devletlerin demokratik yapılarında endişe verici bir etki oluşturmaya da başlamıştır. Şahin'in bu eserinde,
beklendiği üzere ana akım kurumların ve medyanın, yükselen Avrupa ırkçılığı, etnik merkeziyetçilik ve yabancı
düşmanlığı sorununun bir parçası olduğu ortaya çıkmaktadır. Muhafazakâr ve popüler basında, ırkçı önyargıların
yeniden üretilmesi ve onaylanmasına dikkat çekilmekte, ayrıca daha liberal üst seviye basının bile, ırkçılığın yükselen
dalgasına sistematik ve eleştirel bir biçimde karşı çıkmadığı ortaya çıkmaktadır.