Kur'ân'ın ilâhî kaynaklı olduğunun en önemli kanıtı, hem lafız hem de mana cihetiyle benzersizliğini ifade eden
i‘câzıdır. Kur'ân, bu özelliğiyle vahyin nüzulünden itibaren muarızlarına meydan okumuş (tehaddî) ve dinamik bir
mucize vasfını günümüze kadar sürdürmüştür. Kur'ân'a yönelik saldırıların modern dönemde yoğunlaştığı
bilinmektedir. Bu saldırılar temelde, Kur'ân'ın i‘câz yönünü geçersiz kılmayı ve Kur'ân'ın muciz bir kelam olduğu
inancını zayıflatmayı gaye edinmişlerdir. Bunun için modern dönemdeki tenkitleri de göz önünde bulundurarak
Kur'ân i‘câzının bütün yönleriyle yeniden dikkatlere sunulması önem taşımaktadır. Bu bağlamda Kur'ân i‘câzının
tarihsel serencamı, ana hatlarıyla i‘caz yönleri, konuyla alakalı tartışmaların yanı sıra modern dönemin tanınan
müfessirlerinden; Elmalılı Muhammed Hamdi Yazır, Mevdûdî, İbn Aşûr, Mustafa Merâğî, Şa‘râvî ve Tabâtabâî'nin
tefsirlerinde Kur'ân'ın i'cazına yönelik yaklaşımın ayrıntılarıyla ele alınması hedeflenmektedir.