"Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, kendisinden
az biraz daha büyük ufacık tefecik bir gezegende
yasayan ve arkadaslık edecegi birilerini arayan bir
Küçük Prens varmıs..." Yasamaya akıl erdirenlere
böylesi daha sahici gelirdi dogrusu.
Kitabımın üstün körü okunmasından hiç mi hoslanmıyorum
çünkü. Bu hatıraları bir araya getirebilmek
için neler çektim bir ben bilirim. Küçük dostum koyununu
alıp gideli altı yıl olmus. Onu size anlatıp tanıtmak
istiyorum, zira ancak bu sekilde unutmam
bendeki yerini. Dostunu unutmak ne acı bir sey. Kaçımızın
dostu var ki zaten? Dostumu unutursam sayet,
sadece ve sadece rakamlarla ilgilenen büyüklerden
ne farkım kalır ki?