Acıdım Halil’ime, annesi terk ettiği için ben acıdım. Çok da bilgim yok hani. Her şey çok iyi olsa bile artık anne ile birlikte yaşayamayacaktı. Hiç kimsenin yerini dolduramayacağı anne ilgisine muhtaç diyordu öğretmenler. Bunları da bilgisi olanların söylediklerinden öğrendim. Sonra da hep ilgilendim, akşamları sarıldım yavrucağa yanımdan ayırmadım ama anne boşluğu doldurulmuyor ki. Onu da evde hep bir battaniyeye sarılır gördüm. Nedenini hiç anlamadım. (Sessizliğin Arkasındaki Kırılma!)