Bostan, Doğu edebiyatının en güzide
eserlerinden biri olarak telakki edilir.
Tasavvuf anlayışının tezahürü olan bu
yapıtta insanı insan yapan sevgi, açık
yüreklilik, alçakgönüllülük ve dürüstlük gibi
erdemler övülür; bunların her şeyden üstün
olduğunu gösteren öyküler hikâye edilir.
İrfani öğretinin şiirsel taşıyıcıları Mevlânâ,
Şeyh Galib ve diğerlerinde görüldüğü üzere,
mecazi bir dille konuşur. Şirazlı Sadî'de ise
böyle sembolik ve şiirsel bir sesten ziyade;
dolaysız, yalın ve ‘gerçekçi' bir anlatım
buluruz. Osmanlı medreselerinin başlıca
ders kitabı olan Bostan, gerçekçi, hikmetli
ve şiirsel bir dille temayüz eder. Temaları ve
bu temaları işleyiş tarzı bakımından hem
geleneksel hem güncel hem de hakikidir.