Ne olduysa o uğursuz Ağustos gecesi oldu. Her şeyimi aldılar elimden... Artık gönüllü bir
sürgündüm. Başka topraklarda. Şimdi elli yaşındayım, bir daha asla geri dönmeyecegime yemim ettiğim
ata topraklarına gidiyorum. Son yirmi beş yılımı geçirdiğim ikinci ülkem Türkiye'den Gürcistan'a geçip
Batum, Gori, Tiflis, Zugdidi derken bir hafta sonra Abhazya topraklarına ayak basacağım.
Stella bir an bile çıkmayacak aklımdan. Geceleri uykunun uğramadığı yatağımda, biricik aşkıma
sahip çıkamadığım için acımı, pişmanlığımı anlatacağım tavandaki hayaline...
Peki, ya sonra?