Yaşamını Tarsus’ta sürdüren ve yazılarını ancak kalabalık mekânlarda yazabilen Remzi Karabulut, şaşırtıcı, daha ilk kitapta ustalığa ulaşmış kalemiyle giriyor edebiyatımıza. Öykücülüğümüz, 90’lı yılların başından başlayarak önemli ölçüde verimli oldu. Son bir-iki yıldan beri de neredeyse bir duraklama dönemine girdi. Kuşkusuz edebiyatımızı her zaman verimli, yoğun kılmamız olanaksız. Bu bakımdan öyküde de, şiirde de durağan dönemler olacaktır. Ancak arada tıpkı Remzi Karabulut gibi parlak öykücüler de çıkmaya devam edecektir. Remzi Karabulut, ilk öykü kitabı Kadınlar Gülmemeli’de yepyeni insan tipleriyle tanıştırıyor okuru. Kekeme Eso’dan, gizemli, uzak Beysi’ye, amcasına tadına doyulmaz mektuplar yazan Ramazan Kara’dan intihar etmeden önce ayran içen, simit yiyen ayrancıya, canlı, unutulmaz tipler... Sıradan insanın öyküsünü yazıyor Karabulut. Hayatımızın her anında karşılaşacağımız, karşılaşabileceğimiz insanlık duygularını ele alıyor. Kişilerini Çukurova çevresinden, yaşadığı Tarsus’tan seçtiği için, o yöremizin kültürü ve dil yapısı da giriyor elbette öykülere. Ancak yerelliğe düşmüyor öykücü, kendine özgü anlatımı, üslubu kurmasını biliyor, bu yüzden yazdıkları son derece çağdaş ve öykücülüğümüzün bugün geldiği noktayı gösterebilecek nitelikte.

Kimi öykülerini dizeler halinde yazmış Remzi Karabulut. Bu öyküler görünümü bakımından şiire benzeseler de şiir değiller. Edebiyatımızda daha önce de dizeler halinde öyküler yazılmış, Necati Tosuner, Ferit Edgü gibi usta yazarlarımızın yapıtlarında biz de bu denemeleri okumuştuk.

Remzi Karabulut, dizelerle yazılmış öykülerden başka mektuplar, iç konuşmalar ve günlüklerle de öykücülüğünü biçimsel bakımdan zengin tutuyor. Yarattığı imgeler son derece yalın ve anlaşılır. Bu yüzden Kadınlar Gülmemeli okurda hoş bir tat bırakacak, yürekleri burkacak ve yıllarca unutulmayacaktır.

Remzi Karabulut, 1963 yılında Sarıkamış’ta doğmuş. İlkokul mezunu. Bir dönem soyut resimle ilgilenmiş ve kendisini etkileyen metinlerin tablolarını yapmış. Bu tablolarla iki kişisel sergi açmış ve bir de karma sergiye katılmış. Kendi deyimiyle ‘minimal öyküler’ üretmeye çalışıyor. Edebiyat 81, Çağdaş Türk Dili, Yeni Düşün, Uç, Damar, Aratos dergilerinde yazılar yayınlamış. Hep Doğruyu Söyleyen Yalanım Ben adlı güncesi Kültür Bakanlığı tarafından kitaplaştırılmış. Kadınlar Gülmemeli, yazarın ilk öykü kitabı.