Boris Pasternak özyaşamöyküsünü kaleme alırken dönemin Rusyasında temas ettiği sayısız yazar, sanatçı ile yaşadığı deneyimleri de içtenlikle aktarıyor

Ülkesi SSCBde yayımlatamadığı, bu nedenle 1957de İtalyada yayımlanan Doktor Jivago adlı romanıyla ünlenen ve 1958de Nobel Edebiyat Ödülüne layık görülen ancak Sovyet Rusya hükümetinin baskısıyla ödülü reddetmek zorunda kalan Boris Pasternak (1890-1960) İnsanlar ve Hallerde sıradışı bir özyaşamöyküsü denemesi sunuyor. Skriyabinden esinlenerek Moskova Konservatuvarına başlayan, sonrasında müzisyen olma fikrinden vazgeçip edebiyata ve şiire yönelen Pasternak, Birinci Dünya Savaşı yıllarında özel öğretmenlik yapmış ve kimya fabrikasında çalışmış, bacağındaki rahatsızlık yüzünden askerlik yapmamıştı.
Her ne kadar Rus Devriminden sonra kurulan hükümetin acımasız uygulamalarından korkuya kapılsa da devrimi destekleyen Pasternakın rejimle uyuşmazlığı siyasi değil fakat estetik bakışıyla ilintiliydi. Bulutlardaki İkiz (1914), Bariyerlerin Üstünde (1917), Kızkardeşim Hayat (1922) adlı şiir kitaplarıyla önde gelen Rus şairler arasında yer aldı. Rilkeye hayranlık duyar, Sartreın Bulantısını okunaksız diye nitelerken, vatandaşı Mayakovskiyi büyük bir şair olarak görmüyordu. Yazarlığının ve şairliğinin yanı sıra Shakespearein, Goethenin eserlerini de Rusçaya çeviren Boris Pasternak İnsanlar ve Hallerde özyaşamöyküsünü kaleme alırken dönemin Rusyasında temas ettiği sayısız yazar, sanatçı ile yaşadığı deneyimleri de içtenlikle aktarıyor.
Ait olduğum toplumda bana verilmiş olan ödüle atfedilen değer nedeniyle, bu ödülü reddetmek zorundayım, bu gönüllü reddim nedeniyle bana gücenmeyin."
(Boris Pasternakın Nobel komitesine yazdığı not)
"İvinskaya'ya işini geri verin, ödülden vazgeçtim."
(Boris Pasternakın Komünist Parti Merkez Komitesine yazdığı not)