Goethenin bütün kuramlar bozdur yaşamın altın ağacı ise yeşil özdeyişi bu çalışmanın insan felsefesi üzerine yönelmesine öncülük etmiştir. Çalışmanın merkezini ise köleliğin meşru sayıldığı bir dönemde bedeniyle köle, bilgeliğiyle özgür olan Epiktetos ve Platonun Filozof-Kral örneğini tarihte ilk gerçekleştiren Filozof-İmparator Marcus Aureliusun insan anlayışı oluşturmaktadır. Her şey senin düşüncene bağlı, düşüncen de sana sözleri ile onlar öznesinden bağımsız, kendi başına var olan ne bir insanlıktan ne de insanın değerinden söz etmeği olanaklı görürler. Büyük sistemlerin aksine stoacılık geleneği içinde insanla, insanın evren içindeki yeriyle ahlâki-pratik bakımından ilgilenirler. Epiktetos ve Marcus Aureliusun üzerinde durdukları şey doğaya uygun yaşamaktır. Bu yaşamda insanın rolünü seçmek başkasına aittir. Ama verilen rolü iyi oynamak insana bağlıdır. İnsanı mutlu eden ise sahip olduğu şeyler değil, onlar üzerindeki yargıları ve kanaatleridir.