Bu kitabın ana konusu, nübüvvetin delil ve alametleridir. Bu konu, vahyin ilk insana nazil olduğundan başlayarak, Allah’ın yeryüzüne ve onun üzerindekilerine vâris oluncaya dek bütün insanlığı ilgilendirmektedir. İlâhî kitaplar ve semavi şeriatlar, nübüvvet ve peygamberlere imanı, Allah’a ve O’nun birliğine iman etmekle eşdeğer kılmıştır. Bu nedenle her ikisine birlikte iman etmeyen bir kimse iman sahibi olamaz.

Nübüvvet konusu son derece önemli olmasından dolayı Müslüman alimler bu konuya çok fazla odaklanmışlardır. Ulûhiyet ve tevhitten sonra nübüvvete olabildiğince önem vermiş ve bu konuda birçok eser kaleme almışlardır.

Nübüvvete dair yazılmış en önemli eserlerden birisi hatta onların en önemlisi, Kâdî Abdulcebbâr el-Hemedânî’nin “Tesbîtü’d-Delâili’n-Nübüvve” adlı eseridir. Bu eser; önemli bir konuma sahip olması, orijinal konulara temas etmesi ve kullandığı üsluptan dolayı gerek klasik gerekse modern birçok alim ve yazarın övgüsüne mazhar olmuştur.

Kaleme aldığımız bu eserin birinci cildi, birçok açıdan nübüvvetin aklî ve naklî zeminini incelerken ikinci cildi ise Kâdî’nin “Tesbîtü’d-Delâili’n-Nübüvve” eserinin fazlalıklardan arındırılarak kısaltılmış halidir.