İlk kitabım olan Yorgunlar´a bunca yıl sonra bir daha göz atınca, onun ilk kitap olmanın bütün özelliklerini taşıdığını gördüm. O kitabımdaki öykülerden dört tanesini iyi ki yazmışım diyorum; altlarına bugün de hiç çekinmeden adımı koyabiliyorum. Ama bir kitap yapmayı keşke biraz daha geciktirseydim de, geri kalan öyküleri yırtıp atacak vaktim kalsaydı diye düşünüyorum şimdi. İkinci öykü kitabım Kanayan´dan önce ve sonra yazdığım başka öykülerimi de ekleyince Havada Kar Sesi Var çıktı ortaya. O öyküleri yazdığım yıllar düşünülürse, Yorgunlar´dan aldığım öykülerde `sivilceli dönem´ diyebileceğim ergenlik dönemi, sonraki öykülerde de genellikle `ilk gençlik dönemi´ kaçınılmaz bir biçimde yansıyor. Bir araya getirirken bu öyküleri yeni baştan elden geçirdiğimi de belirtmeliyim.