Sen benim sürekli ertelediğim ve yüzleşmekten korktuğum özlemimsin. Bir gün ruhum ve bedenimle seni karşılayınca, umarım senden yana o kopmaz bağlarla bağlı parçan olurum ve bunda da yanılmam. Şimdilik ikimize de beklemek ve umutla sabretmek düşüyor.

Beni yanıltmadığın zaman, dört mevsim yalnızca ilkbahar(ın) olacak. Eğer beni beklersen, -seni bıraktığım gibi- bir daha uzaklara gitmemek üzere kalbine iliştirdiğin sevdana geleceğim.

Söz, gelirken sana, hasretimin her gece dalga dalga vurduğu kıyılardan, içleri göz yaşlarımla dolu bir avuç istiridye kabuğu getireceğim.