Uzun süren zamanlar duygulara meydan okusa da insanın sevdiğine olan aşkından gram eksilmiyor. Geriye dönüp baktığında sevdiğine her sabah "Günaydın" diyip geçen kişinin birkaç adımdan sonra arkandan bakarak ne duyguları kalbinde beslediğini, ne ümitleri yüreğine yüklediğini bilir misin? Ya da kulaklarını açtığında sana ne sevgi sözleri, ne şiirler söyleyeceğini hissedebilir misin? Bizler aşkın gücünde ağır yaralanan kayıp kişileriz.

Hiç sesimizi çıkaramadık. Çıkardığımızda sözler boğazımıza dizildi. Söylemek istediğimiz sevgi ifadelerine izin verilmedi. Kaçmayı da tercih etmedik. Çünkü kaçmak hayatta yapılabilecek en kolay iştir.

Sen; sabah yeline sarılmış seherin müjdesi, kaldırımlar prensesi, dolunayın hüznünü gülümsetmeyi başaran ayşin: Bir insanın kim olduğu önemli değil bu hayatta, kimin için yaşadığı, sevdiğini nasıl sevdiği önemli. Eğer sevmek; sevdiğinin yoluna çıkmamaksa bazen, ben senin yoluna çıkmamak için çok uğraştım fakat yolum yoluna çoktan düğümlenmiş.