Hayata, ölümlülük duygusunu yanından eksik etmeden bakmak, hayatı kendince anlamlı kılmanın yollarından biridir. Öte yandan, hayatı derinlemesine yaşamak ise epey bir bedel istiyor. Bu yolda hayatı yeniden bulmak kadar yeniden kaybetmek de var. Şiddetin bir yaşam biçimi olduğu, varlıkların telef olduğu, sürekli ağıtların yakıldığı, cenaze marşlarının çalındığı bir ülkede insan nereye kadar yolculuk yapabilir? Böylesi bir yolculukta, insanlara ahlakın ve erdemin resimlerini göstermek hayatın gidişatına "müdahil" olan bir eylemcinin omuzlarına binen yükten daha az değildir herhalde...