Yağmurlu bir günde kaçmalı bu kentten Esila!

Bir insanın sesine aşık olunabilir mi?
Ben oldum!
Güzel , esmer bir kadının
Sesi girdi geceye, en ince yerinden kırıldı tüm duygular.
Açık koyu teni ruh katmış sanki bedenine.
‘'Yaşamamışım bunca yıl ‘'der gibi anlattı kendini sabahlara kadar,
gözleri siyah kadın.
Ne çok susmuş!
Bir boynunu kaldırışı var Esila'nın,
gömülesi gelir huzur köşesine insanın!
Oynar Esila!..
Hiç izleyeni olmamış şimdiye kadar!
Tanımlayamadığım neşe kahkahasında,
ne çok özlemiş gülmeyi Esila.
Hüznü; ellerinde sigarayı tutuşundan, çekişinden belli.
Sonsuz aşkı bekler Esila...
Esila, aşkın kendisi...
Esila, benim kadınım...
Sanki ilk defa kafesinde özgür bırakılmış kuş misali
okudu en güzel şiirleri ruhuma.
Sesi ne kadar tanıdık, sesi nasıl huzurlu...
Aşık oldum, o geceden beri ruhuna Esila'nın!
Tüm imkanların üstünde duaların en güzeliyle,
Rahmet yağmurlarında diledim seni Esila...