Parkın içerisi, sanki ana baba günüydü... Farklı bölgelerden gelen fındık işçileri, telaş içerisinde meraklı gözlerle sağa sola bakıp duruyorlardı... Kendilerine önderlik eden işçi başı kahyaların etrafında; sahibi tarafından örklenmiş hayvanlar gibi şaşkın şaşkın dönüp duruyorlardı...

Her yıl Temmuz ayı geldiğinde; Karadeniz'in kalbi farklı atar... Karadeniz Bölgesinin iç kesimlerindeki kasabaların varoşlarından toplanan insanlar, kamyonlarla adeta akın ederler; Ünye, Fatsa gibi sahil şehirlerine... Cılka yollardan her yaştan kadınlari kız çocukları ve erkekler bir umut uğruna fınfık bahçelerine doğru tırmanırlar... Bazen; Karadeniz türkülerinin ezgileri yankı yapar fındık bahçelerinde; bazen de çakaralmazlardan çıkan mermilerin vızıltıları... Bu, Karadeniz'in yaşam biçimidir; sürüp gider yıllar boyu...