“Elimi tut anne!
Kollarım çok kısa uzanamıyorum, bacaklarım çok küçük göremiyorum! Yollar çok karışık, yokuşlar dik, her şeyini veren annem olarak yorulmadan, azimle yürüyebileceğim bir ehliyet, yılmadan görebileceğim bir de gözlük ver! Hayat çok zor! Elimden sıkı tut ve öğret! İhtiyaçlarımı eksiksiz tamamla ki; kendim olarak, kuvvetli ve başarılı bir şahsiyet olarak sağlıkla büyüyebileyim.”

Her şeyin mekanikleştiği bir çağda sağlıklı bir aile hayatı sürdürebilmenin zorluklarını göğüsleyebilmek, sosyal değişimlerin bayağılaştırdığı ve dumura uğrattığı toplumsal yapımızı yeniden sağlamlaştırabilmek, kopmuş ya da zayıflamış kişiler arası iletişimimizi sil baştan düzenleyebilmek ve her şeyden önemlisi, temel yapı taşımız aileyi güçlendirmek için bir çağrıdır bu kitap: “Elimi Tut Anne”...