"...Çocuklarla ilişkilerde iyi bir iletişim ortamı oluşturmak, din eğitimi ve öğretimi açısından sağlıklı bir zemin hazırlar. Zira insani ilişkiler açısından çocuklarıyla arası bozuk olan anne-babalar, onlara dini davranışlar kazandırma yönünden birtakım zorluklar yaşayabilirler. Bu bağlamda, denilebilir ki, birbirin anlayan mutlu insanların oluşturduğu bir aile kurmak, bir çok başarının temeli olduğu gibi, ibadet eğitimi ve öğretimindeki başarının da temelidir.

Ailede anne-babanın, gerek çocuk eğitimi konusunda, gerek dini bilgi ve kültür konusunda sürekli kendilerini geliştirmeleri, dini anlama ve yaşama konusunda samimi ve gayretli olmaları çok önemlidir. Çünkü çocuk anne-babayı kendine model alır.

Çocuğun bedensel, ruhsal, zihinsel, sosyal vb. gelişimlerini karşılamada ailenin büyük bir rol oyladığı bilinmektedir. Öte yandan, çocuğun dini gelişimini sağlamada da aileye önemli görevler düştüğü bir gerçektir. Bu nedenle, anne-babalar çocuğun birtakım ihtiyaçlarını karşılamak için çabaladığı gibi, onun dini yönden bilgi ve şuur kazanması, ahlaki ve dini davranışları elde etmesi, ibadetle ilgili davranışları severek ve isteyerek yerine getiren bir birey olması için de gerekli uğraşı ve çabayı göstermelidir... (arka kapak).