Hiçbir zaman istememiştim yalancı dünyana sığınmayı! Gafil avladın beni! Esaretim oldun, tutsağın oldum.
Özgürlük düşlerken deli gibi kör, karanlık zindanım oldun! Ama kurtuldum.
Geçte olsa kurtuldum kirli duvarlarından. Kırdım zincirlerimi. Fırlatıp attım kelepçelerimi. Şimdi derimde senden kalan çizikler, yara bere içinde tüm bedenim. İzlerin bana daha da güç veriyor her baktığımda! Toprağa verdiğim sevdiklerim, zindanlarda kalan kirli günahlarım, yitip giden masum çocukluğum, mavi düşlerim hepsi için çelme taktım sana!
Seni, senin silahın ile vurdum! Sonunda başardım, şimdi ölü cesedinin üzerinden geçerek aydınlık dünyama doğru koşuyorum. Şuurum açık, yüreğim umut dolu ve ben kuşlar kadar hürüm!