Robert Kolej mezuniyet yılında, kendisi için yazılanları okuyordu. "Çevirisini yaptığı Tagor`u artık sevmiyor.." İngilizcesini okuduğu bu satırlardan sonra, "Hayır, bu doğru değil" dedi. Ardından da yıllıktaki satırları okumaya devam etti. "Dansı ve partileri gereksiz bulur.." Okumayı kesti:
"Hayır! Artık öyle bulmuyorum." Bütün bunların ardından da ekledi:
"Zamanla her şey değiştiği gibi ben de değiştim." Sanata ve çaya olan tutkusu ise hiç değişmeyecekti. Bir başka tutkusuyla, şiir yazacak kadar sevdiği insanla Robert Kolej`de tanıştı. Tanışma mekanı, bir tiyatro sahnesiydi. Bülent`in kolejden mezuniyetine birkaç ay vardı. Mezunlar, Marlow`un Doktor Faust`unu sahneye koyacaklardı. Oyununun şiirlerini Bülent Ecevit okuyacak, "tek kişilik bir koro" olacaktı.
Robert Kolej ile Amerikan Kız Koleji öğrencilerinin ortaklaşa sahneye koyacakları oyunun dekorları ise, Kız Koleji`nden rahşan Aral hazırlıyordu. Rahyan çekingen olduğu için oyunda rol almak istememişti. İşte bu genç kız, Robert Kolejli Bülent`le rahatça konuşabiliyordu.
Bülent`in bütün duygularını açabildiği bir arkadaşı olmuş; iki genç de günler geçtikçe birbirine yakınlaşmıştı.