Istıraplarıma bir yenisini daha ekliyorum. Bana yakışanı da bu. Şöyle ağırından bir sahne olsun. Bir perde çekelim şuraya. Sonra açalım bir ucundan. Fail kim, kim olsun? Göz kırpan bir metal parça. Yatıyor utanmazca. Gününü, gününü bekliyor. Bir emir çalınıyor kulağıma. Alıyorum elime bıçağı. Diyelim ki yarıyorum kelimenin karnını. Hikâye bu ya, yarılıyor o da orta yerinden. Bir ceset gibi düşüyor dizimin üzerine. Biliyor rolünü. Kimseden çıt çıkmıyor. Kan revan içindeyiz. Gözünü gözüme dikmiş. Fısıldıyor. Sen benim sahibim olacaksın. Koltuklarda bir gıcırtı. İnadına parlıyor. Yanağında bir bıçak yarası. Gırtlağımıza kadar batıyoruz. Her yerden kelimeler fışkırıyor. Defalarca orta yerinden dikilmiş kelimeler. Tomar tomar. Taşıyorum sırtımda. Ben kömürcü müyüm, Lizor? Dışı seni içi beni yakan kelimeler. Kim fısıldadı bunları, kim? Ben kimin gevezeliğine kurban gittim, Lizor?