Korku her zaman kaosu besler. Onu büyütür, yönlendirir, savaşır ve kazanır. İnsanlar ikiye ayrılırdı. Sorgulayan ve soru sormayan. Sorgulayanlar azınlıkta ise soru sormayanların tek ihtiyacı olan, elinde bir sopa tutarak onları istediği gibi yönlendiren kötü bir çobandı. Böylesi her zaman kolaydı. Zira düşünmek, irdelemek onlar için her zaman zor ve yorucuydu. Korku, devreye burada girer ve onlara aradıkları desteği verirdi. Durum böyle olduğunda ise kötü çoban her zaman kazanırdı.

Dünyaya bir kere daha gelsem, yine seni severdim dediğiniz biri oldu mu? Ve bunu hiç yaptınız mı? O yaptı… Dünyaya bir kez daha geldi ve onu buldu. Hayatına ve benliğine dair soru işaretleriyle dolu olan Ferah, arayışını en iyi sanatıyla ifade edebilmektedir. Ancak hafızasının derinlerindeki anıları hatırlamak ve çizdiği resimlerin ona verdiği mesajları çözmek o kadar da kolay değildir. Yeni tanıştığı biriyle beraber, Ferah’ın soruları bir yandan artmaya bir yandan da sorularına cevap bulmaya başlar. Yüzyıllara uzanan bir gizem perdesi aralanmak üzeredir.