Bir lidere bakmak aynaya bakmakla eş değerdir; yüzünü aydınlığa, ışığa, ardını karanlığa, sırlara bırakan... Yaser Arafat... Namıdiğer Ebu Ammar... Bir mücadele adamı, halkının gören gözü, duyan kulağı, konuşan dili... ‘‘Küçük generallerim'' dediği intifada çocuklarının cılız omuzlarından, ölüm çığlıklarından yükselen, Davut yıldızından çok başka, bambaşka bir yıldız... Ömrünü adadığı davasında ateşli bir hatip, doğuştan siyasetçi... Kefiyesini Filistin haritası şeklinde bağlayacak kadar simgesel, örgüt içi iktidar mücadelelerinde tam anlamıyla kavgacı bir Arap... Liyakatı değil sadakati şiar edindiği için sürekli zan altında kalan, karısının harcamaları ile adamlarını mali konularda kontrol etmemesi yüzünden çok ağır eleştirilere maruz kalan ama yine de bildiğini okuyan ve her lider gibi biraz baskıcı, mütehakkim...

Bu kitap aynanın diğer yüzünü, yani zaaflarıyla, küçük hesaplarıyla, kurnazlıklarıyla, insan Arafat'ı ışığa çıkarıyor
Öldüğünde, küçük generalleri, ki onlar ölümünü görebilecek kadar ömürlü olabilselerdi şayet, ağlarlardı ona... Şimdi ve hâlâ Filistin, Filistin'i ağlıyor, kan damla damla ağlıyor...